Om een circulaire economie te kunnen realiseren is inzicht vereist in de regionale materiaal- en grondstofstromen en de impact die het gebruik heeft op de leefomgeving. Van daaruit worden aanknopingspunten zichtbaar waarlangs materiaalkringlopen (regionaal) gesloten kunnen worden door samen te werken, dwars door bestaande ketens heen. Ook ontstaat hierdoor zicht op kansen om de materiaalstromen te verwaarden door middel van nieuwe verdienmodellen en/of gezonde businesscases. Circulair West richt zich daarom op het verkrijgen van inzicht in de materiaalstromen.

We staan er nauwelijks bij stil en gaan er onbewust van uit dat wanneer we mensen voorzien van voldoende feitelijke informatie, ze in staat zijn om de juiste en beste keuze te maken. Leidend is daarbij onze overtuiging dat menselijk gedrag rationeel is en dat onze keuzes aansluiten op onze diepste verlangens en belangen. Dat blijkt in de praktijk niet altijd zo te zijn. Met Circulair West richten we ons daarom ook expliciet op het menselijk gedrag. Want het zijn mensen die spullen kopen, diensten gebruiken, of producten hergebruiken, recyclen en weggooien. En mensen handelen niet altijd rationeel (zie achtergrondinformatie).

Nederland heeft zich verplicht aan de doelstelling om ook in de mobiliteitssector per 2030 50 procent minder primaire abiotische grondstoffen te verbruiken (niet-metaal mineralen, metalen en fossiel). De daarvoor benodigde circulaire transformatie vraagt grote veranderingen van alle betrokkenen. Allereerst om de CO2-uitstoot die mobiliteit veroorzaakt te halveren. Inclusief zeevaart en luchtvervoer zorgt mobiliteit momenteel zo’n 29% van alle CO2-uitstoot in Nederland. Dit wordt voornamelijk veroorzaakt door het verbranden van fossiele brandstoffen. Een groot deel daarvan (21%) wordt veroorzaakt door wegvervoer, auto’s, bussen, vrachtauto’s, scooters en brommers. 

Nederland is traditioneel een land van bouwers, maar de bouwsector staat ook voor haar doen voor een erg grote (woning)bouwopgave. Door de woningnood zullen er tot 2030 ongeveer één miljoen woningen gebouwd moeten worden. Dat betekent dat de bouwsector in samenwerking met marktpartijen en de overheid in versnelt tempo extra woningen moet ontwikkelen. Maar ook gelijktijdig uitvoering moet geven aan gerelateerde grond-, weg- en waterbouw activiteiten om de nieuwbouw en ons wegennet bereikbaar te houden en onze openbare ruimte inclusief en klimaatbestendig in te richten. 

Tegelijkertijd is er een grote transformatie en herbestemmingsopgave om onze bestaande gebouwen en openbare ruimte toekomstbestendig te maken. Zonder een transformatie van de bouwsector zelf wordt de realisatie van deze bouwopgaven onmogelijk. De kabinetsmaatregelen om het stikstofoverschot te beteugelen in combinatie met de afspraken die volgen uit het Klimaatakkoord dwingen de bouwsector om nieuwe wegen in te slaan.